Geachte meneer of mevrouw de bezoeker,
Wat leuk dat u tijd heeft kunnen vinden om mijn blog te bezoeken, want ja, het is ook zo, tijd is al zo zeldzaam these days. Dat is eigenlijk onzin, want aan de tijd zelf is nooit niets veranderd, maar het zijn de mensen die veranderen. Dankzij hen veranderd daardoor de omgeving weer, wat zorgt voor zo veel mogelijkheden tegenwoordig dat het lijkt alsof we tijd te kort komen.
Nu is het grappig dat ik het over tijd, verandering en mogelijkheden heb, of misschien is het wel gewoon met opzet gedaan, maar deze drie woorden spelen een grote rol in mijn Blog. Het is niet zomaar een blog, nee, het is mijn levensblog. Misschien wat te sterk aangedikt, maar het is wel een blog waarin ik mijn levensverloop de komende vier jaar hoop te kunnen doorgronden. Natuurlijk enkel school gerelateerd, maar goed in hoe verre kan je enkel op school een ander mens worden, dat gaat natuurlijk ook samen met je sociale leven buiten school, in dien aanwezig.
Een ander mens dus, hoop ik te zijn over vier jaar, en wat voor mens dan, dat kunnen we enkel afwachten, en u kan met me mee afwachten, mocht u dat graag willen.
Ooo, maar met een ander mens bedoel ik wel nog steeds mij zelf.
Wordt niet iemand anders als je jezelf al kan zijn.
Jobien
KlassenBlog
Vakken
Over mij
- Jobien
- Ik ben Jobien Janssen, that’s for shure, mijn ouders gaven mij die naam, ook niet meer dan dat, geen Johanna of Hendricus, nee gewoon Jobien, en ik ben er tevreden mee. Niet weg te denken in mijn leven is muziek. Het beweegt me, niet dat ik kan dansen, het zet me wel aan tot gekke dansjes, vreugde, soms verdriet, eigenlijk dat wat muziek hoort te doen, het inspireert me! Ik heb meerdere pogingen gedaan om zelf degenen te zijn die mij inspireert, wat raar klinkt, maar ook niet gelukt is. Zingen heb ik altijd al gedaan, om mijzelf te begeleiden kwam er een piano langs en een gitaar maar daar lag enkel gevoel, geen passie. Deze passie vond ik ergens op een berg, in de sneeuw, schuin op een plank, met een muts op. Maar waar nu echt mijn hart ligt is toch de kunst. Ik zou niets liever willen dan dat wat in mijn hart zit ook bij andere toe te kunnen laten. Het liefst zou ik al meejodelend op In Flames de berg af snowboarden die ik zojuist geschilderd heb.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten